ابزارهای استراتژیک، ماتریس انسوف
یکی از ابزارهای پرکاربرد در استراتژی، ماتریس آنسوف یا شبکه محصول-بازار میباشد.
ایگور آنسوف این ماتریس را برای اولین بار در سال ۱۹۵۷ در نشریه هاروارد بیزینس ریویو معرفی کرد.
این ماتریس راهحلهای ساده و سریع را به منظور رویکرد استراتژیک به رشد ارائه میدهد. ماتریس آنسوف دارای دو بعد محصول و بازار است که از تقارن آنها چهار گزینه استراتژیک برای مدیران ایجاد میشود.
گزینههای استراتژیک عبارتند از:
نفوذ به بازار، توسعه محصول، توسعه بازار جدید و تنوع در عرصه جدید.
این گزینهها از تقاطع دو محور ایجاد میشوند:
محور افقی دربرگیرنده محصولات (موجود و جدید) و محور عمودی دربرگیرنده بازارهای پیش رو (موجود یا جدید) است.
در ادامه به بررسی اجمالی این چهار استراتژی میپردازیم:
-
رسوخ در بازار:
در این موقعیت یک کسبوکار دو راه پیش رو دارد. در راه اول، مدیران تصمیم میگیرند که کار خاصی انجام ندهند. به این معنی که استراتژی بازاریابی فعلی خود را در پیش بگیرند.
با انتخاب راه دوم، فعالیتهای گسترده بازاریابی، با تکیه بر مزیت رقابتی محصولشان شروع میشود تا جایگاه فعلیشان را در بازار مستحکم کنند.
در زمان رکود بازار، کسبوکارها با رقابت شدیدتری جهت دستیابی به بخشی از بازار مواجه هستند که در این زمان با قبول هزینههایی همچون کاهش قیمت محصول یا مشوقهای بیشتری برای کانال توزیع و یا اقدامات دیگری از این قبیل به بخشی از بازار دسترسی خواهند داشت.
-
توسعه بازار:
این حالت زمانی پیش میآید که یک سازمان میبایست، برای محصول موجود خود بازارهای جدیدی را ایجاد کند. به این عمل استراتژی توسعه بازار گفته میشود.
استراتژی توسعهی بازار شامل ایجاد کاربردهای جدید برای محصول و همچنین بخشبندی دوباره بازار است.
توسعهی بازار اغلب از طریق شناسایی گروههای مصرفکنندهی بالقوه در بازار فعلی و یا یافتن شبکههای جدید توزیع در مکانهای مختلف جغرافیایی جدید است.
توجه داشته باشید که استراتژی توسعهی بازار از استراتژی توسعهی محصول، ریسک کمتری دارد.
-
توسعه محصول:
در این موقعیت کسبوکار باید جهت معرفی محصول جدید خود به بازار، سرمایهگذاری کند.
در این موقعیت معمولاً کسبوکارها با بررسی چرخه عمر محصول خود، بررسی میکنند که در چه زمان محصولاتشان به مرحله بلوغ خود میرسند و سپس اقدام به تولید محصولی جدید برای توسعهی چرخهی عمر محصول میکنند.
-
تنوع:
وقتی هم بازار و هم محصول جدیدند، سازمانها از استراتژی تنوع استفاده میکنند که البته ریسک بسیار بالایی دارد. قبل از انتخاب این استراتژی باید توانایی سازمان را در اجرای آن به شدت مورد بررسی قرار داد.