نظریات کریس آرجریس در مدیریت

نظریه شخصیت و سازمان کریس آرجریس

بیوگرافی کریس آرجریس

کریس آرجریس از مهاجران یونانی در ۱۶ ژوئیه ۱۹۲۳ در نیوجرسی به دنیا آمد و در ایروینگتون ، نیوجرسی بزرگ شد.

وی در طول جنگ جهانی دوم به سپاه سیگنال پیوست و در ارتش آمریكا سرانجام به ستوان دوم تبدیل شد (الكایر ۲۰۰۰). او به دانشگاه در کلارک رفت و در آنجا با کورت لوین آشنا شد(لوین مرکز تحقیقات پویا گروهی را در MIT آغاز کرده بود).

کریس آرجریس در رشته روانشناسی فارغ التحصیل شد (۱۹۴۷). وی در ادامه ، مدرک کارشناسی ارشد  و دکتری روانشناسی و اقتصاد را از دانشگاه کانزاس (۱۹۴۹)  دریافت کرد.

وی رساله دکتری خود را در زمینه رفتار سازمانی ارائه کرد و بعدها مدارک رشته های رفتار سازمانی و اقتصاد را هم اخذ نمود.

اولین پست دانشگاهی وی در دانشگاه یال و بعنوان مدیر تحقیق در زمینه نیروی کار بود . از سال ۱۹۶۰ بعنوان استاد مدیریت بازرگانی و یکی از ستارگان درخشان در علوم بازرگانی فعالیت کرد . در سال ۱۹۷۱ به هاروارد رفت و بعنوان استاد فرهنگ و رفتار سازمانی فعالیت نمود.

کریس آرجریس همچنین مدیر شرکت مانیتور در کمبریج ، ماساچوست بود.

مروری بر تفکرات  کریس آرجریس

با وجود برخی از هم پوشانی ها ، نوشته های آرجریس را میتوان به سه مرحله طبقه بندی نمود :

مرحله اول :

اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ ، آرجریس به بررسی مشکلات سازمانی و تطابق نیازهای سازمان ها و افراد پرداخت .

 مرحله دوم :

او به مشکلات تغییر سازمانی و استفاده از علوم فاعلی بعنوان ابزار تحقیق پرداخت .

 سومین مرحله :

او به منظور بررسی گسترده تر نقش دانش سازمانی ، مشکلات معین در تغییر سازمانی را از دیدگاههای بالاتری مورد نگرش قرار داد که اقدامات وی در این راستا منجر به پیشرفتهایی در زمینه مدیریت دانش گردید .

تجارب آرجریس در زمان جنگ و نیز در دوران کاری و شغلی وی در دانشگاه ، باعث گردید توانایی او در زمینه تحلیل مشکلات و نگرش دراز مدت جهت حل مسائل توسعه یابد .

در دنیای ایده آل آرجریس ، سازمانها از کارشناسان بیرون از سازمان برای مشاهده و ارائه پیشنهادات استفاده نمیکنند بلکه تحقیق علمی توسط اعضای خود سازمان و در حین انجام وظایف به انجام میرسد و به این ترتیب جمع آوری یافته ها و کاربرد آنها جزئی از وظایف روزمره مدیر میشود .

روش آرجریس در ادغام دانسته ها و یافته ها در سازمان ، (( یادگیری دو مرحلهای )) نامیده شد .

یادگیری یک مرحله ای فرایند ساده ای است که طی آن از بازخورد اقدامات قبلی برای اصلاح اقدامات آتی استفاده میشود ومیتواند درموقعیتهای محدود مؤثر واقع گردد ولی مدیریت را در موقعیت رویارویی گسترده ای قرار میدهد .

این در حالی است که در یادگیری دو مرحله ای ، نه تنها از اقدامات قبلی جهت پاسخگویی به سؤالات در زمینه اقدامات آتی استفاده میشود ، بلکه فرضیاتی را که براساس آنها در آینده تصمیم گیری بعمل خواهد آمد را نیز در بر میگیرد .

کریس آرجریس:

با جدیت از وضع موجود  بهد عنوان یک مانع خطرناک در مسیر تغییر حرف می زنیم .

به شکلی حرف می زنیم که انگار وضع موجود، موجودی ست که خود برای حفظ خودش تلاش می کند!

ما مسئول وضع موجودمان هستیم. گرفتار رفتار و نگرش خودمان! نه هیچ چیز دیگر.